Badem adlı kitabımızda yazar Won-pyung Sohn hiçbir şey hissedemeyen aleksitimi hastası Younjae’nin hayatını anlatmaktadır. Younjae sinirlenemeyen, üzülemeyen, gülemeyen ergenliğin kıyısında olan genç bir çocuktur. Kitabı okurken, insanların tüm duyguları böylesine yoğun yaşadığı bu yaşlarda küçük bir çocuğun hiçbirini hissedemeyip etrafındaki insanlar tarafından ucube olarak adlandırılmasına şahit olmakla kalmayıp, tüm bunlarla nasıl baş ettiğini görmek karakter için olduğu gibi okuyucu için de oldukça zorlu bir yolculuk olacaktır. Annesi ve büyükannesi ile yaşayan baş karakterimiz evde ailesi tarafından ‘duygu eğitimi’ alsa bile hala olaylara tepki vermekte oldukça zorlanmaktadır.
Her şeyin asıl kırılma noktası Younjae’nin doğum gününde gerçekleşmektedir. Ana karakterimiz, yaşayacağı trajik bir olay karşısında tüm dünyaya karşı yalnız kalacaktır ve bütün bu duygularla tek başına baş etmek zorunda olacaktır. Bu yolculukta ona eşlik edecek karakter Gon, hem onun en büyük zorbası hem de bu duygu yolculuğunda öğretmeni olacaktır. Ayrıca anlayışlı ve duyarlı Dora karakteri ve Younjae’ye yardım etmek için çabalayan Doktor Shim karakteri de bu yolculukta en güzel köşede yer alacaktır.
Aleksitimi hastalığı nedir?
Kitapta bahsedilen hastalığa değinirsek Aleksitimi, duygu körlüğü olarak da adlandırılan psikolojik bir sorundur. Kısacası duyguları tanımada, ayırt etmede ve paylaşmada zorluk yaşanması olayıdır.
Won-pyung Sohn kimdir?
Kitabın yaratıcısı Sohn, 1979 yılında Seul’de doğmuştur. Roman yazarlığının yanı sıra film yapımcılığı da yapmaktadır. İki büyük edebiyat ödülüne sahiptir. Birisini Badem kitabı ile almıştır.
Yazarın wikipedia sayfası için tıklayınız.
Kitabın sayfa sayısı: 256
Basım yılı: 2017
Kitaptan Alıntılar
”Hayatta kurtarılamayacak insan evladı yoktur. Sadece kurtarma çabasından vazgeçenler vardır.”
”Bir başkasının benim acımı paylaşması, sevinilecek bir işmiş. Buna ‘eksi eksi eşittir artı formülü’ denir.”
”İnsanların geneli hissederler ama harekete geçmezler.”
”Öfkelenmem gereken yerde sessiz kalırsam sabırlı, gülmem gereken yerde kendimi tutarsam ölçülü, ağlamam gereken yerde suskun durursam güçlü sayılıyordum. Sükut sahiden altındı.”
”Kim olduğunu anlayamayan birisi, kendini başkalarına nasıl anlatabilir?”
”İnsanlar uzaktayken elden bir şey gelmez deyip trajediye gözlerini kapatırlar ancak korktuklarını bahane ederek yanlarında olan olaylara da karışmazlar.”
Kore edebiyatı kategorisinde farklı eserleri inceleyebilirsiniz.
